بارانی ام را بده

میخواهم به جنگ بروم

کمی با باران سر ستیز دارم

کوله ام مملو از نرسیدن هاست

تا ته جاده ی آمدنت 

راهی نیست

تو که نیامدی

من میرسم اما به تو یا سرابی

که به چشمم تاب انداخت ،شبی

راهی این سفرم

بدون بلیطم کاش قافله ی تقدیر

پیاده ام نکند

از خیالت که بیرون آمدم

پنجره را باز کردم

یک نفر در باران قدم میزد

سایه ای انداخت روی دیوار

خانه ام ، عبوری کرد 

در ذهنم ،چه دلتنگی مغروری

نمیریزد دمی بیرون

و فریادی بر نمی آرد

سکوتی تلخ حاکم شد

که در دل میزند فریاد

نرو با من بمان ،که من

تنهای تنهایم 

در این غربت فقط من مانده ام

با خاطرت،فنجان من یخ میزند

تب من بالا رود ،احساس من

اما چه سود؟؟

خواب من بیدار شو

کابوس تلخی دیده ام من

هم به تو نمیرسم مثل غم که

خانه ات را گم کرده بود

#فاطمه کیانی